ماه گذشته مقاله‌ای با همکاری دکتر امیرحسین جلالی ندوشن در ژورنال معتبر PLOS ONE به چاپ رسید که به مساله‌ی روز آمد خودکشی دستیاران تخصصی در ایران می‌پردازد.

سلامت روان دستیاران پزشکی، که با آموزش فشرده‌شان با چالش‌های زیادی روبرو است، از اهمیت بسیاری برخوردار است. به دنبال گزارش افزایش خودکشی‌ میان این گروه در سال ۲۰۲۱، این مطالعه به بررسی عوامل زمینه‌ای ایده‌پردازی خودکشی میان دستیاران پزشکی در دوران همه‌گیری کووید-۱۹ در تهران می‌پردازد.
این مطالعه، یک نظرسنجی آنلاین مقطعی را بین دستیاران در تخصص‌های مختلف در تهران، در دوران همه‌گیری کووید-۱۹ انجام داده است. ایده‌پردازی خودکشی با استفاده از مقیاس بک برای افکار خودکشی (BSSI) ارزیابی شد، در حالی که افسردگی، اضطراب و استرس با استفاده از ابزار DASS-21 اندازه‌گیری شد. همچنین، داده‌های دموگرافیک و بالینی از شرکت‌کنندگان جمع‌آوری شد. داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی، آزمون کای دو و رگرسیون خطی چندگانه برای بررسی شیوع و عوامل تعیین‌کننده افکار خودکشی در میان دستیاران تخصصی پزشکی تجزیه و تحلیل شد.

این مطالعه روی ۳۵۳ دستیار پزشکی انجام شد و نتیجه‌گیری شد که ۳۴.۳٪ از آنها دارای افکار خودکشی بودند، که در ۱۰.۲٪ آن‌ها خطر، بالا ارزیابی شد. همچنین، سطوح بالایی از افسردگی، اضطراب و استرس در میان شرکت‌کنندگان یافت شد. متغیرهایی که به طور معناداری ایده‌پردازی خودکشی را پیش‌بینی کردند، افسردگی، سابقه مصرف الکل/مواد، سابقه شخصی تلاش برای خودکشی، سابقۀ جرح خود، سابقه‌ی خانوادگی اقدام برای خودکشی، تعداد شیفت‌ها در یک ماه، مرگ اشخاص نزدیک به دلیل کووید، و میزان درآمد بود. افسردگی قوی‌ترین پیش‌بینی‌کننده ایده‌های خودکشی بود.

این یافته‌ها، نیاز فوری به مداخلات مؤثر و سیستم‌های پشتیبان برای پاسخگویی به نیازهای سلامت روان را به‌جد یادآوری می‌نماید.